કોણ તારું, કોણ મારું છોડ ને !
એકલા છે દોડવાનું, દોડ ને !!
જ્યાં ટકોરા મારવાનું વ્યર્થ છે;
કામ લે હિંમતથી, તાળું તોડ ને !!
રોજ જે ચહેરો સતત જોવો ગમે;
અાઈના પર એજ ચહેરો ચોડ ને !!
કેટલા ભેગા થયેલા છે સ્મરણ ?
તું સમયનો સ્હેજ ગલ્લો ફોડ ને !!
લે, હવે વધસ્તંભ પર આવી ઊભા !
હોય એટલાં ખીલ્લાં તું ખોડ ને !!
ત્યાં નિરંતર ઈશ વસતો હોય છે;
તું હ્દય સાથે હ્રદય ને જોડ ને !!
– હિમલ પંડ્યા ‘પાર્થ’
Leave a Reply