Category: કવિતા

મા મને છત્રી લઇ આપ તું એવી કે પલળી પલળીને થાઉં કોરી ઝરમરનો કક્કો એ જાણું નહીં ને તોયે મુશળધાર મેઘ લાઉં દોરી હે છત્રી ઓઢીને મા ચાલી હું, લીલાછમ વગડાને વીણવા ઝાડે ઝાડે જઇ હું ઉભી રહું, ધોળા ફોરાના ફૂલડાને ઝીલવા ગુંથી દે મઘમઘતો ગજરો મા વીજળીની દોરી લાઉં ચોરી મા મને છત્રી લઇ…

માનવીનાં હૈયાને નંદવામાં વાર શી માનવીના હૈયાને અધ બોલ્યા બોલડે થોડે અબોલડે પોચા શા હૈયાને પીંજવામાં વાર શી માનવીનાં હૈયાને નંદવામાં વાર શી માનવીના હૈયાને સ્મિતની જ્યાં વીજળી જરી શી ફરી વળી એના એ હૈયાને રંજવામાં વાર શી એવા તે હૈયાને નંદવામાં વાર શી માનવીનાં હૈયાને નંદવામાં વાર શી માનવીના હૈયાને – ઉમાશંકર જોશી

પીડાના ટાંકણાંની ભાત લઈ દરવાજે ઉભો છું, કળામય આગવો આઘાત લઈ દરવાજે ઉભો છું. નથી આવ્યો હું ખાલી હાથ તારા દ્વાર પર આજે, કવિતાથી સભર દિન-રાત લઈ દરવાજે ઉભો છું. તમે જેના અભાવે વાસી દીધાં દ્વાર વરસોથી, હું એ વિશ્વાસની મિરાત લઈ દરવાજે ઉભો છું. ઉભો દ્વારે શીશુભોળો દયામય મંદિર ખોલો, બચેલાં શ્વાસની સોગાત લઈ…

કેટલાક તડકા કેટલા આકરા હોય છે ગયાના ગયા ઉનાળે તૂટી ગયા એનાં છેલ્લાં ચપ્પલ. હવે, કચ્ચીને દાઝ કાઢતી કપચી પર, છેલ્લા સેઠે પાણી ના પાયેલું ગળું લઈને, મેલા હાથની કાળી રેખાઓવાળી મુઠ્ઠીમાં સાચવેલા એડરેશના જોરે, ચસ્માવાળા કૉલેઝિયને બતાયેલા રસ્તે, એ પહોંચે છે બંગલે. ને હરામખોર સૂરજ ને એના ખુલ્લા માથા વચ્ચે બે મિનિટ માટે આવે…

અમે એવા છઇએ, અમે એવા છઇએ. તમે માછલી માગો ને અમે દરિયો દઇએ. તમે અમથું જુઓ તો અમે દઇ દઇએ સ્મિત, તમે સૂર એક માગો તો દઇ દઇએ ગીત, તમે વાંસળી કહો ત્યાં અમે વૃન્દાવન જઇએ, અમે તારા બગીચાની માલણ છઇએ. તમે પગલું માંડો કે અમે થઇ જઇએ પંથ, અમે ફૂલોની પાંદડીમાં છૂપી વસંત, તમે…

ઉગાડે એમ કદી ઉગવાનું નહીં આપણે તો આવળ ને બાવળની જાત ઉગવાનું હોય ત્યારે પૂછવાનું નહીં ધગધગતા તડકાના પેગ ઉપર પેગ અને ઉપરથી આખું વેરાન, નિરાંતે બેસી જે ભરચક પીવે ને એને પાલવે આ લીલાં ગુમાન, રોકે કદાચ કોઈ ટોકે કદાચ તોય મહેફિલથી કોઈ દિવસ ઉઠવાનું નહીં આપણે તો આવળ ને બાવળની જાત ઉગવાનું હોય…

વાદળ થઈ આવ્યા છો તોય તમે કેમ નથી વરસી પડવાનું નામ લેતા ? આકાશે ખાલી શું રખડ્યાકરો છો ? જેમ ચૂટણીમાં રખડે છે નેતા. આખ્યુંમાં  આંસુનાં વાવેતર થઈ ગ્યા છે તમને જરાય એનો ખ્યાલ છે ? નહિતર ચોમાસું આવું મોંઘું ના થાય,  લાગે છે વચ્ચે દલાલ છે. ઈશ્વર પણ રાષ્ટ્રપતિ જેવા થઈ ગ્યા છે કાન…

શબ્દની બેડી પડી છે જીભમાં શું બોલીએ? ને તમે સમજી શકો નહી મૌનમાં શું બોલીએ? બહાર ઊભા હોત તો તસવીરની ચર્ચા કરત, આ અમે ઊભા છીએ તસવીરમાં શુ બોલીએ! લોહીમાં પણ એક બે અંગત ખૂણાઓ છે રમેશ ! એ ઊભા છે આપના સત્કારમાં, શું બોલીએ? – રમેશ પારેખ

મારો કાનો દીકરો ને ક્ષમા વહુ , દીવો લઇ શોધું તો ય ના મળે એવા બેઉ . મુખડા એમના જાણે ગુલાબ , ઠાઠમાઠ એમના જાણે મોટા નવાબ , દીકરો વહુ મારા છે લાજવાબ . નીરખી અમારા હૈયા હરખાય , અમારા લાડકા વહુ દીકરા ઉપર , પ્રભુ કૃપા ની અમી વર્ષા થાય . સદાય અખંડ રહો…

આજે જયારે માનવી ભૌતિક સુખો પાછળ દોડે છે અને પોતાના સ્વાર્થ માટે એકબીજા સાથે છળ કપટ કરે છે  .કોઈ કોઈ ની મદદ કરતું નથી ઉલટું દુખી લોકો ને જોઈ ને મોં ફેરવી લે છે .કોઈ પરિચિત ઘરે આવે અને ટીવી જોતા હોય તો  મીઠો આવકાર આપવા ની વાત તો દુર રહી પણ અત્યારે ક્યાં આવ્યા…