ઘડપણ

(અછાંદસ)

ઘડપણ
ઘડપણ

તું મને મળ

પણ થોડું મોડું મળ !

કારણ?!

હું નાની હતી ને

ત્યારથી જ

ઝટ મોટા થવાની

વાતો કરતી હતી,

ને એવું જ વર્તન પણ !

મને ટીચર /ડૉક્ટર /પાયલોટ 

બનવું હતું .

ને બની ગઈ હું ગૃહિણી,

કારણ એ પોસ્ટ માટે કોઈ 

ડિગ્રીની જરૂરત નથી હોતી.

એક પ્રેમાળ હૈયું હતું

ને એક થનગનતું યૌવન !

જેણે મને સંસારની અટપટી જાળમાં

લપેટી થોડા જ વર્ષોમાં 

પ્રૌઢા બનાવી દીધી !

મારૂં પ્રૌઢત્વ બહુ લાબું ટક્યું 

ને હજુ કૈં સમજું

એ પહેલાં તો લો

ઘડપણ આવી પૂગ્યું !

અરે..

તક મળ્યે ફરી ભણીશ

મેં મારી જાતને વચન દીધું હતું.

એ તક કેમ આવી જ નહીં?

મારા શોખને સંસારની જરૂરતો માટે

મેં મુલતવી રાખ્યાં હતાં

પણ જરૂરતો જ ક્યાં પુરી થઈ ?

હજુ આજે પણ બધા માટે

હું વ્યક્તિ નહીં, જરૂરત છું !

ફક્ત ગૃહિણી બનીને મોજ કરવામાં

મને ઘસારો ક્યાં લાગ્યો?

કેટલું આસનીથી બધા પૂછે છે ,

કોને કહું કે ના દેખાય એવા 

મૂઢમાર હોય છે ગૃહિણીના નસીબમાં !

સમય સાથેની એની કાયમી હોડમાં

બીજાને જાત કસાતી લાગે છે પણ

પૈસો કમાઈ ના શકવાની લ્હાયમાં

પૈસો બચાવવા જતાં

એને જાત જ નહીં

જિંદગી ઘસાતી લાગે છે!

તું થોડું થોભીશ..મારા ઘડપણ?

તો હું મારી પુત્રવધુ/ દીકરીની

બરોબરી કરી લઉં !

પેલા કિશોર /કિશોરીઓ સાથે

થોડી નાદાનીયત કરી લઉં !

કે પછી મારા પૌત્ર / પૌત્રી સાથે

બાળપણ – બાળપણ રમી લઉં !

તું આવતું હોય 

ભલે આવ ને ..

બસ થોડું જ હો..

થોડું હું મારા માટે ય જીવી લઉં !!