મારી વહાલી દીકરી

મારી દિકરી, જે જગતમાં તું પ્રવેશી છે

તે તારા આવતાં પહેલાથી જ

અંધકાર અને ઉજાસમાં વહેચાઈ ગયું છે .

તું જે તરફ ઊભી રહીશ એ તને મળશે,

અંધકાર  પાસે છે નિરાશા, ઉદાસી અને અફસોસ .

ઉજાસ પાસે છે આશા, ખુશી અને ઉમંગ .

આપણે ઉજાસના  માર્ગે જ

આગળ આવ્યા છીએ પુત્રી,

અને ઉજાસનો માર્ગ જ છે આપણું ભવિષ્ય .

હું તારા કાનમાં સલાહ – ઉપદેશોનો ધોધ વહેતો

કરવાને બદલે ઝરણાનું મીઠું – મધુરું સંગીત

સંભળાવવાની ઇચ્છા રાખું છું,

ઘરના ઉબરાને અકારણ લક્ષ્મણરેખા બનાવવાને બદલે

ક્ષિતિજોના સૌન્દર્ય  તારી આંખો માં આંજવા ચાહું છું .

 મારી વહાલી દીકરી,

તું મારી લાડકી દીકરી છે .

તારી અણસમજના બાળપણને પેલે પાર

હું થોડાક સમજણના સાથિયા પૂરવા ચાહું છું .

સંસ્કારનો ભાર નથી લાગતો બેટા,

સંસ્કાર તો હળવાશ અને સ્વાભિમાન આપે છે,

એનાથી આપણી જિદગી રૂડી,

આપણી એ જ છે મૂડી .