Author: Maya Raichura

મન  હોય તો માળવે જવાય .

તેરે  દર પે આ ગયે હૈ , અબ કિધર જાએંગે , જબ તેરે હો ગયે તો ક્યા ગૈર કે કહલાયેગે .

જિધર દેખો ઈશ્ક કે બીમાર બેઠે હૈ , મર ગયે હજારો  લાખો  તૈયાર બેઠે હૈ .

શ્રાવણમાં ખાય કાકડી ને ભાદરવા માં છાસ , તાવ સંદેશો મોકલે  આજ આવું કે કાલ .

હું  મગ નો દાણો , મારે માથે ચાંદુ, બે ચાર મહિના ખાય  તો માણસ ઉઠાડું માંદુ .

મારી દોસ્તી અનોખી ને મારા દોસ્ત પણ અનોખા , કહેવાય સહુ વૃક્ષ પણ ફલ ફૂલ પાન બધાના નોખા નોખા , દરેક ના ખીલવા ના અંદાજ નોખા નોખા , પણ આપે સહુ ને આનંદ  એક સરખા . મેં તો દોસ્તી કરી મારા  આંગણ માં ખીલેલા  વૃક્ષો સાથે . મારા એ મિત્રો  મને ખુબ જ વ્હાલા છે…

પ્રેમ ને દોલત થી  ખરીદી  શકાતો  નથી , પ્રેમ ને  કોઈ પણ ત્રાજવે તોલી શકાતો નથી , પ્રેમ અને  પૈસા  બંને જરૂરી છે  જીવવા માટે , એક નો પણ અભાવ હોય  જીવન  માં તો , જીવન  લાગે છે વન જેવું .

દોસ્ત હોય તો  કૃષ્ણ  સુદામા જેવા , ભક્ત હોય તો  શબરી જેવા , પ્રેમ હોય તો  રાધા જેવો , અને ભગવાન તો બસ  મારા લાડકા કૃષ્ણ જેવો .

જીવન માં એવો સમય પણ ક્યારેક આવે છે , જયારે  સંબંધો પણ બોજ લાગે  છે , આશ્વાસન  ના શબ્દો પણ તીર ની જેમ વાગે છે , અરે ! બીજું તો શું ,પ્રેમ નો પણ હ્રદય ને ભાર લાગે છે .

દીકરો  મારો લાજવાબ , જાણે રણમાં ખીલ્યું ગુલાબ , રુઆબ જાણે મોટો નવાબ , દરેક પ્રશ્ન નો દે એ હાજર જવાબ .